Nilgün Marmara

Doğum tarihi ve yeri: 13 Şubat 1958, İstanbul

Ölüm tarihi ve yeri: 13 Ekim 1987, İstanbul

Nilgün Marmara, Türk şairdir. Balkan göçmeni bir ailenin kızı olan Marmara, 1958’de İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Liseyi Kadıköy Maarif Koleji’nde okuduktan sonra, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde yüksek öğrenim eğitimine başlamış olsa da siyasi sebeplerle eğitimine burada devam edemedi. Sonrasında Boğaziçi Üniversitesi’nin İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümünü kazandı. Buradan, “Sylvia Plath’in Şairliğinin İntiharı Bağlamında Analizi” başlıklı tezi ile 1985’te mezun oldu.

Ölüm şeklinden edebi kimliğine kadar Sylvia Plath’in adeta ülkemizdeki yansıması olan Marmara; Küçük İskender, Lale Müldür, Ece Ayhan ve Gülseli İnal gibi edebiyatımızın ünlü şairlerini de derinden etkilemiştir. Eserlerinde hep bir karşıtlık arasında gidip gelen bir anlatıma sahipti. Varlık ile yokluk, düş ile gerçek arasında sık sık mekik dokurken de ‘doğumu ölümün başlangıcı’ olarak dile getirdi. Kırmızı Kahverengi Defter adıyla yayımlanan günlüğünde ‘hayatın neresinden dönülse kârdır’ ibaresi ile eserlerinde ‘yaşama karşı ölümü’ savunurdu.

Yaşarken edebi yönüyle pek öne çıkmasa da zeki ve kültürlü biri olan Nilgün Marmara’nın ölümünden sonra edebiyatımıza önemli eserleri kazandırılmıştır.

Ne yazık ki henüz 29 yaşındayken, 1987’de yaşamına son verdi. İntiharının ardından; Ece Ayhan, Feyda Erdinç, Cemal Süreya, Cezmi Ersöz, Seyhan Erözçelik gibi isimler onun adını yaşattılar ve eserlerinde ona ve kişiliğine değindiler. Bunlardan bir tanesi Cemal Süreya’nın “841. Gün” başlıklı eserinde Marmara’dan bahsettiği kesittir:

“Nilgün ölmüş. Beşinci kattaki evinin penceresinden kendini aşağı atarak canına kıymış, Ece Ayhan söyledi. Çok değişik bir insandı Zelda. Akşamları belli saatten sonra kişilik, hatta beden değiştiriyor gibi gelirdi bana. Yüzü alarır, bakışlarına çok güzel ama ürkütücü bir parıltı eklenirdi. Çok da gençti. Sanırım otuzuna değmemişti daha. Bu dünyayı başka bir hayatın bekleme salonu ya da vakit geçirme yeri olarak görüyordu. Dönüp baktığımda bir acı da buluyorum Nilgün’ün yüzünde. O zamanlar görememişim. Bugün ortaya çıkıyor.”